1830-იან წლებში მოედნის სამხრეთ მხარეზე, იქ, სადაც ადრე „ბეჟანის ქარვასლა“ იდგა, ააგეს ქალაქის პოლიციის განყოფილების შენობა, პოლიცმაისტერის კანცელარიით. შენობას სახანძრო-სამეთვალყურეო დანიშნულების კოშკი ედგა. არქიტექტორ ალექსანდრე ოზეროვის მიერ შედგენილი პროექტით, 1878-1879 წლებში შენობა საფუძვლიანად გადაკეთდა და გადმოვიდა „საქალაქო სახლი“ (შესაბამისად, „საქალაქო სახლის“ კოშკზე დამონტაჟებული საათიც გადმოიტანეს).
დღევანდელი სახე ნაგებობას არქიტექტორმა პაულ შტერნმა შესძინა. 1882 წელს ქალაქის გამგეობამ მას დაავალა გადაეკეთებინა ორსართულიანი სახლი. შტერნმა ძველ შენობას სამსაფეხურიანი ფორმა მისცა. შენობის შუა ნაწილს მესამე სართული დაემატა და შედეგად ერთი სართულით ამაღლდა. გვერდებიდან ორ-ორ სართულიანი ფრთები მიუშენეს. სახე ეცვალა სახანძრო კოშკს. იგი ქალაქის რატუშისათვის დამახასიათებელმა ატრიბუტმა – მაღალმა საათიანმა კოშკმა შეცვალა. შენობის გვერდითა ფრთებს ზემო სართულები 1910-1914 წლებში დააშენეს, რის შემდეგაც მთელმა შენობამ დღევანდელი სახე მიიღო.
1921 წლიდან შენობაში განთავსდა სახალხო დეპუტატების თბილისის საქალაქო საბჭო. საქართველოს დამოუკიდებლობისმოპოვების შემდეგ – თბილისის მერია.
