ალბათ იმიტომ, რომ ივნისში ვარ დაბადებული, ეს თვე ჩემი ფავორიტია. როგორც იტყვიან, ჩემი პერსონალური ახალი წელი ახლა იწყება.
თბილისის იმ ქუჩებში, სადაც ჯერ კიდევ შემორჩენილია სიძველე, საოცარ ფერებს წააწყდებით – კედელზე აყოლებული სურო, ნაირფერი, კაშკაშა ყვავილები…
განსაკუთრებულად მიყვარს კოტე აფხაზის ქუჩის მიმდებარე ჩიხები, სადაც ძველი, დიდი ისტორიით სავსე შენობები ინახავენ იმ რაღაც განუმეორებელს, რაც მხოლოდ აქაა, ჩემს თბილისში და ჩემს საქართველოში.
კულტურათა გზაჯვარედინზე ყოფნამ შექმნა ის, რასაც ვერსად ნახავთ, ის საოცარი მრავალფეროვნება, რომელიც მე სხვაგან არსად მახსენდება. ცნობილი მანიშნებელი ქალაქის გულში, რომელიც ერთსა და იმავე, მცირე მონაკვეთში მიგვითითებს კათოლიკური ეკლესიისკენ, მართლმადიდებლური ეკლესიისკენ, სომხური ეკლესიისკენ, სინაგოგისკენ და მეჩეთისკენ, ჩვენი იდენტობაა.
ხშირად ვკითხულობთ – რა ძალამ მოგვიყვანა აქამდე ეს უძველესი ერი?
ჩემი აზრით, პასუხი მარტივია – ტოლერანტობამ და მიმღებლობამ.
დღეს, როდესაც გარკვეული ძალები გარკვეული მიზნებისთვის სხვადასხვა სახელით ებრძვიან სწორედ ამ ერთობას, მიმღებლობას და მრავალფეროვნებას ცხვრის ტყავში უშნოდ გახვეული მგლებივით, პირდაპირ ებრძვიან საქართველოს.
მე მიყვარს ჩემი მრავალფეროვანი სამშობლო ზუსტად იმიტომ, რომ აქ პატრიოტიზმი და კოსმოპოლიტიზმი ურთიერთგადაჯაჭვული ცნებებია. და სანამ ბრიტანული ბრენდის, Keddo-ს ყველაზე ლამაზი და კომფორტული ფეხსაცმლით ჩემს ისტორიით სავსე ქალაქში სასეირნოდ წავალ, მინდა მსოფლიოს მასშტაბით უდიდესი, ბუმბერაზი ქართველის – ვაჟა-ფშაველას სიტყვები დაგიტოვოთ:
„…კოსმოპოლიტიზმი ასე უნდა გვესმოდეს: გიყვარდეს შენი ერი, შენი ქვეყანა, იღვაწე მის საკეთილდღეოდ, ნუ გძულს სხვა ერები და ნუ გშურს იმათთვის ბედნიერება, ნუ შეუშლი იმათ მისწრაფებას ხელს და ეცადე, რომ შენი სამშობლო არავინ დაჩაგროს და გაუთანასწორდეს მოწინავე ერებს. ვინც უარყოფს თავის ეროვნებას, თავის ქვეყანას იმ ფიქრით, ვითომ კოსმოპოლიტი ვარო, ის არის მახინჯი გრძნობის პატრონი, იგი თავისავე შეუმჩნევლად დიდი მტერია კაცობრიობისა, რომელსაც ვითომ ერთგულებას და სიყვარულს უცხადებს. ღმერთმა დაგვიფაროს ისე გავიგოთ კოსმოპოლიტიზმი, ვითომ ყველამ თავის ეროვნებაზე ხელი აიღოსო. მაშინ მთელმა კაცობრიობამ უნდა უარჰყოს თავისი თავი. ყველა ერი თავისუფლებას ეძებს, რათა თავად იყოს თავისთავის პატრონი, თითონ მოუაროს თავს, თავის საკუთარის ძალ-ღონით განვითარდეს. ცალ-ცალკე ეროვნებათა განვითარება აუცილებელი პირობაა მთელის კაცობრიობის განვითარებისა“.
სიყვარულით,
მაიკო წერეთელი
ჟურნალ OK!-ის მთავარი რედაქტორი
