ტომ ჰიდლსტონი 41 წლის ინგლისელი მსახიობია, რომელმაც მაყურებელს წლების
განმავლობაში არაერთი გამორჩეული როლით დაამახსოვრა თავი. მან საერთაშორისო
აღიარება მარველის კინოსამყაროს ერთ-ერთი ყველაზე გახმაურებული პერსონაჟის
ლოკის როლის მორგების შემდეგ მოიპოვა. მისი თეატრალური დებიუტი სცენაზე 1999
წელს შედგა, როდესაც მონაწილეობა Journey’s End-ში მიიღო, სამსახიობო კინოკარიერა
კი ჯოანა ჰოგის ფილმებით Unrelated (2007) და Archipelago (2010) დაიწყო. მიუხედავად
იმისა, რომ გასულ წლებში ტომმა მაყურებელს თავი მას შემდეგ არაერთი როლით
დაამახსოვრა, საზოგადოებისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი მაინც ლოკის პერსონაჟი
აღმოჩნდა.
როგორ შეხვდით ტრანზიციას, როდესაც პირველად Marvel-ის ფილმებში დაიწყეთ მონაწილეობის
მიღება და რა ზეგავლენა იქონია იმან, რომ ლოკი მაყურებლის წინაშე, როგორც ბისექსუალი ისე
წარსდგა?
მე ძალიან ამაყი ვიყავი იმით, რომ მხვდა ეს პატივი წილად. ძალიან მინდოდა ჩემი პერსონაჟი
მაყურებლისთვის საინტერესო ყოფილიყო, როგორც იცით, ლოკი ბისექსუალია, რისი თქმაც
მაყურებლისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი და საჭირო იყო. ეს პატარა, თუმცა, ძალიან
მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო, არამხოლოდ ჩემთვის, ასევე ნებისმიერი მაყურებლისთვის.
რას გააკეთებდით, მსახიობი რომ არ ყოფილიყავით?
ვფიქრობ, ძალიან საინტერესო იქნებოდა ჩემთვის მასწავლებლობა, დიდი სიამოვნებით
ვასწავლიდი ადამიანებს შექსპირის ცხოვრებისა და ნაწარმოების შესახებ ყველაფერს. ამ
საკითხზე ძალიან ხშირად მიფიქრია, რომ არა მსახიობობა, ალბათ აუცილებლად მასწავლებელი
გავხდებოდი.
როგორი პერსონაჟის თამაში უფრო გიყვართ, „კარგის“ თუ „ცუდის“?
ორივე მომწონს, სიმართლე რომ გითხრათ, თითოეულს თავისი დატვირთვა აქვს, სხვადასხვა
გამოწვევები და მოთხოვნილებები, ორივეს სხვადასხვანაირად სჭირდება წინასწარი მომზადება.
უფრო მსიამოვნებს იმ პერსონაჟების თამაში, რომლებიც ჩადიან საგმირო საქმეებს, მომწონს
სუპერგირები და ზოგჯერ ბოროტმოქმედებიც კი. მე არ მესმის იმ ადამიანების, რომლებიც
გამოარჩევენ როლებს, მხოლოდ იმიტომ რომ არ მოსწონთ პერსონაჟი, რომელიც „უნაკლო“ არ
არის… სამყარო ისეა მოწყობილი, რომ მასში არის ყველანაირი ადამიანი. როგორც რეალურ
ცხოვრებაში, ასევე ფილმებშიც უნდა გვქონდეს ამის დანახვის საშუალება.
თქვენი გარეგნობა ყველასგან განსხვავებული და გამორჩეულია, თუმცა, ხშირად აღნიშნავთ,
ადამიანებს სხვებში ეშლებით. კარიერის დასაწყისში თუ ყოფილა ისეთი შემთხვევა, რომ
მსგავსმა შედარებამ რომელიმე თქვენგანზე ცუდად იმოქმედა, ან არ გესიამოვნათ?
მახსოვს ერთხელ ნიუ-იორკში ვიღაცას მაიკლ ფასბენდერში შევეშალე. კაცი, რომელმაც გამაჩერა
ძალიან იმედგაცრუებული იყო. მე ვთქვი: „ბოდიში, რომ იმედები გაგიცრუეთ, მოდი ორივემ
ვითვალთმაქცოთ, თითქოს ეს შეხვედრა არც კი ყოფილა“. არც კი მითქვამს მისთვის, რომ
მსახიობი ვიყავი, დღესაც მახსოვს ამ ადამიანის ემოცია, ძალიან გაწბილებული დარჩა.
როგორ ატარებთ თავისუფალ დროს? არაერთ ინტერვიუში აგიღნიშნავს ის, რომ ძალიან გიყვარს
ტელევიზორის ყურება და თან საჭმლის მირთმევა. საინტერესოა რას მიირთმევს ტომ
ჰიდლსტონი, როდესაც სატელევიზიო გადაცემებს ან ფილმებს უყურებს?
ტელევიზორთან ყოფნა სამწუხაროდ ხშირად არ მიწევს, თუმცა როდესაც რაიმეს ვუყურებ
საჭმელს ნამდვილად არ ვჭამ. მივირთმევ შოკოლადს, რომელიც ძალიან მიყვარს, თან ვაყოლებ
ჩაის ან ყავას, განსაკუთრებით თუ ზამთარია და ძალიან ცივა. ეს ჩემთვის შესანიშნავი
განტვირთვაა.
თუ საიდუმლო არ არის, რომელი საკონტაქტო ნომერია თქვენს ტელეფონში ყველაზე ცნობადი
ადამიანის?
„შურისმაძიებლების“. მგონი, ყველაზე ცნობილები არიან ისინი, არა? (იცინის).
რომელია თქვენთვის უფრო გამორჩეული და საინტერესო, კინო თუ თეატრი?
დიდი სიამოვნება მაქვს უფრო ხშირად მივიღო მონაწილეობა თეატრალურ წარმოდგენებში,
რადგან სპეკტაკლები ძალიან მიყვარს. ვფიქრობ, რომ ნამდვილ მსახიობს უნდა შეეძლოს თამაში
ასევე როგორც ფილმებსა და სერიალებში, ასევე თეატრალურ წარმოდგენებში, მიუხედავად
იმისა, რომ სამივე ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული რამაა. არ ვიცი, როდის
დადგება დღე, როდესაც თეატრს უფრო მეტ დროს დავუთმობ, თუმცა აუცილებლად
შეგატყობინებთ.
არაერთხელ აღნიშნეთ, რომ ბრიტანეთი თქვენთვის ძალიან განსაკუთრებული ქვეყანაა და არ
აქვს მნიშვნელობა რამდენი ხანი გავა, ყოველთვის გესიამოვნებათ იქ დაბრუნება. გიყვართ თუ
არა მოგზაურობა, თუ თავისუფალ დროს სამშობლოში დაბრუნება გირჩევნიათ?
ბრიტანეთი მართლაც შესანიშნავი ქვეყანაა, მაგრამ ზოგჯერ სამწუხაროდ ეს მავიწყდება.
როდესაც პატარა ვიყავი, სულ მოგზაურობა მსურდა, ევროპის შემოვლა და დათვალიერება
მინდოდა. მაგრამ მგონია, რომ ეს რაღაც მხრივ ახალგაზრდული ახირება იყო. იმიტომ სურდა
ახალი ადგილების ნახვა, რომ თვალსაწიერი უფრო ფართო და მრავალფეროვანი ყოფილიყო. ეს
სიამოვნება ძვირი და ახალი იყო. მიხარია, რომ მაქვს ისეთი სამუშაო, რომლის გამოც მსოფლიოს
გარშემო მოგზაურობა არაერთხელ მომიწია. ვნახულობ ჩემთვის უცნობ ქვეყნებს, კუნძულებს,
შეძლებისდაგვარად ვეცნობი მათ ტრადიციებსა და ღირებულებებს. დიდ ქალაქებში შენობებისა
და არქიტექტურული ნაგებობების დათვალიერებას ხშირად პატარა ქალაქში ყოფნა მირჩევნია,
სადაც შესანიშნავი ბუნება და უფრო მეტი განსატვირთი საშუალებაა.
