ჩვენი რუბრიკის OK! MEN- ის სტუმარია 21-ე საუკუნის გამორჩეული სტილის მქონე მხატვარი და ხელოვანი გია ბუღაძე. მან OK!-თან ინტერვიუში ისაუბრა ბავშვობაზე, ახალგაზრდობის გატაცებაზე, ხელოვნებაზე, მხატვრობაზე, მუსიკასა და სხვა მრავალ ძალიან საინტერესო თემაზე.
როგორ აღმოაჩინეთ თქვენი თავი, როგორც ხელოვანი?
მე არ ვიცოდი, რომ ეს ხელოვნება იყო. მით უმეტეს, არ ვიცოდი რომ მხატვრობა იყო, უბრალოდ ხელი თავისით გარბოდა სახატავად. მივედი მამასთან და ვეუბნები, რომ მანქანა დამიხატე-მეთქი, მართლაც დამიხატა, მაგრამ როდესაც კაცების ჩახატვა ვთხოვე, ისინი მანქანაში ვერ ჩაატია. ჰოდა ეს არ მომეწონა, მეწყინა და გავბრაზდი,რადგან მამამ ვერ ჩაატია კაცები მანქანაში. მაგრამ აი მაშინ მივხვდი, რომ აქ რაღაც შემიძლია გავაკეთო?! ალბათ მამაჩემზე უკეთესად…
რა არის თქვენთვის ინსპირაციის წყარო?
ერთი არის აღტაცება, მეორე საყრდენი არის პროტესტი, გვერდიდან კი დგას აგრესია, მეორე მომენტში დგას მშვენიერების ფორმა. ჩემთვის წყარო ძირითადად არის ეს. ხელოვნება ეს არის ერთი რაღაც, გამოგაფხიზლოს. მაღალი დონის ხელოვნება გაფხიზლებს. მაცოცხლებს ნამდვილი ხელოვნება, როგორც გალაქტიონის პოეზია. ასე რომ, დიდი ხელოვნება უფრო მეტად გაგრძნობინებს რომ არსებობ, ვიდრე არსებობ. პრაქტიკოს სტუდენტებს ვეუბნებოდი ყოველთვის და ჩემ თავს ვეუბნებოდი,პირველ რიგში, კანონებს იმისთვის კი არ სწავლობ, რომ დაიცვა თუ ხელოვანი ხარ,არამედ იმისთვის სსწავლობ რომ დაარღვიო. ოღონდ უნდა იცოდე სად გაარღვევ და მერე იწყება მთელი სიამოვნება…
ვინ არის მხატვრობაში თქვენთვის ეტალონი?
ოთხი ხელოვანი მყავს, რომელიც ჩემთვის ეტალონია. ერთი არის ჩემი ტვინის მხატვარი პიერო დელა ფრანჩესკა ჰქვია მას. მეორე არის ჩემი გულის მხატვარი კასპარ დავიდ ფრიდრიხი და მესამე არის თვითონ ხელოვნება, ეტალონი ხელოვნების – მიქელანჯელო ბუონაროტი. ნიჭიერებით ასეთი პიკასო, მასზე ნიჭიერი კაცი მე არ ვიცი…
