ჩვენი რუბრიკის სტუმარია პლატიკურ ქირურგი, ზურაბ კეკელია. თუ როგორია მისი მიდგომა პაციენტებთან და რა მისწრაფებები აქვს, ამ და სხვა საინტერესო თემაზე თავად მას ვესაუბრე.
რამ განაპირობა თქვენი პროფესიული არჩევანი?
ოჯახში ჩემი პირველი მხარდამჭერი იყო დედა, რომელიც მირჩევდა, რომ მედიცინის სფერო ამერჩია. მისი ოცნება იყო გავმხდარიყავი ექიმი. მახსოვს, დაახლოებით 12-13 წლის ვიქნებოდი, როდესაც ტელევიზორში გავიდა გადაცემა პლასტიკურ ქირურგიაზე, სწორედ მაშინ გამიჩნდა პირველად ინტერესი ამ პროფესიის მიმართ.
როგორ ფიქრობთ, რა არის ის აუცილებელი თვისება, რაც ექიმს სჭირდება…
არა მხოლოდ ამ პროფესიაში, არამედ ნებისმიერ სხვა სფეროში, უპირველესად, აუცილებელია კითხვების დასმა საკუთარ თავთან და პასუხების პოვნა, იმაზე ფიქრი, თუ როგორ გახდე საკუთარი თავის საუკეთესო ვერსია.
ამასთანავე, მნიშვნელოვანი თვისებაა პასუხისმგებლობის უნარი, რადგან ექიმს აქვს ადამიანის ფსიქოემოციურ და ფიზიოლოგიურ ჯანმრთელობასთან საქმე. შეიძლება მისმა არასწორმა ქმედებამ პაციენტის ჯანმრთელობას პირდაპირი ზიანი არ მიაყენოს, თუმცა ემოციური დაძაბულობა ან სტრესი გამოიწვიოს. ამ დროს მნიშვნელოვანია, ექიმმა სწორად შეაფასოს სიტუაცია, აიღოს პასუხისმგებლობა, აღიაროს და თუ შესაძლებელია, გამოასწოროს თავისი ქმედება.
როგორია თქვენი დამოკიდებულება ესთეტიკური მედიცინის თანამედროვე, ბუნებრიობაზე ორიენტირებული ტენდენციების მიმართ?
რა თქმა უნდა, დადებითია ჩემი დამოკიდებულება ამ ტენდენციის მიმართ, თუმცა ეს ყველაფერი არის ძალიან სუბიექტური. ჩემთვის, როგორც პლაქტიკური ქირურგისთვის, უმნიშვნელოვანესია პაციენტის სურვილი, შემდეგ ქირურგის გემოვნება, ხედვა და გამოცდილება, თუ რა მოუხდება კონკრეტულ ადამიანს.
როგორია თქვენი დამოკიდებულება პაციენტების მიმართ?
უპირველესად, ვინტერესდები მათი ემოციური მდგომარეობით, თუ რა აწუხებთ, რადგან მე ვარ პლასტიკური ქირურგი, ეს არის კომპლექსების ქირურგია, სადაც უნდა ავასრულოთ სურვილები. როდესაც მივხვდები, თუ რა აწუხებს პაციენტს, შემდეგ უკვე ვიწყებ ფიქრს, თუ როგორ შემიძლია დავეხმარო მას. ვეთანხმები მედიცინაში გავრცელებულ ფრაზას – სწორად დასმული დიაგნოზი სწორი მკურნალობის საწინდარია.
ვინ ან რა არის თქვენი მთავარი მოტივატორი?
ჩემი ოჯახი, ამასთანავე, ჩემი დაშვებული შეცდომა და კმაყოფილი პაციენტი. შეცდომა მაძლევს უფრო დიდ მოტივაციას, გამოვასწორო და გავაკეთო ყველაფერი იმისთვის, რომ მივიღო მაქსიმალური შედეგი. რაც შეეხება გაღიმებულ, კმაყოფილ და ბედნიერ პაციენტს, ეს უდიდესი სიამოვნებაა, რომელიც ყოველ ჯერზე გინდა განმეორდეს.
თავისუფალ დროს რისი კეთება გიყვართ?
მიყვარს ბუნებაში მარტო ყოფნა. როგორც კი გამომიჩნდება თავისუფალი დრო, მიყვარს სიჩუმეში ყოფნა და საკუთარ ფიქრებთან დარჩენა. თუმცა თუ ენერგიაზე ვარ, ვცდილობ წავიკითხო რაიმე საინტერესო, რაც დამეხმარება საკუთარი თავის ძიებასა და ჩაღრმავებაში.
ადგილი, სადაც ყველაზე მშვიდად გრძნობთ თავს…
როდესაც ვარ მარტო, საკუთარ ფიქრებთან. ეს შესაძლოა იყოს საოპერაციოც, სადაც გარს უამრავი ადამიანი მახვევია, თუმცა მე ამ დროს ჩაძირული ვარ ჩემს საქმესა და ფიქრებში, ეს პროცესი კი ძალიან მსიამოვნებს.
რა არის ადამიანისთვის უდიდესი დახმარება?
პლასტიკური ქირურგი პაციენტს ეხმარება კომპლექსის მოხსნასა და ოცნების ასრულებაში. არის ადამიანების კატეგორია, რომელთაც დიდი ხანია უნდათ კომპლექსის მოშორება, თუმცა ეშინიათ ნაბიჯის გადადგმის, როდესაც საბოლოდ გადაწყვეტენ და მიმართავენ ქირურგს, შემდეგ უკვე ისრულებენ იმ ოცნებას, რაც მთელი ცხოვრება სურდათ.
სამომავლო გეგმები.
წინ დიდი გეგმები მაქვს. მიუხედავად იმისა, რომ ამბიციური და სულსწრაფი ადამიანი ვარ, ვცდილობ სიმშვიდით გავაგრძელო ჩემი პროფესიული გზა.
ტექსტი: სოფიო მალანია
ფოტო: ალექსეი სეროვი