ხუთჯვრიანი დროშა, ქართული იდენტობის მნიშვნელოვანი ემბლემა, ისეთივე საინტერესოა, როგორც მისი მრავალსაუკუნეობრივი ისტორია.
დროშაზე გამოსახულია მართკუთხა ჯვარი თითოეულ კუთხეში ოთხი პატარა ჯვრით, ზოგადი ქრისტიანული სიმბოლო, რომელიც წარმოადგენს მაცხოვარსა და ოთხ მახარებელს. ეს ჰერალდიკური ნიშანი პირველად ასოცირდება გოდფრი ბუიონთან, პირველი ჯვაროსნული ლაშქრობის გმირთან, რომელმაც აღმართა ქრისტიანული დროშა ქრისტეს საფლავზე. დროშის ფერებს აქვთ ღრმა მნიშვნელობა: თეთრი ნიშნავს უდანაშაულობას, უმანკოებას და სიწმინდეს, ხოლო წითელი ნიშნავს მამაცობას, ვაჟკაცობას და სიყვარულს.
ხუთჯვრიანი დროშის ისტორიული არსებობა ნათლად ჩანს რამდენიმე უძველეს რუკაზე. ერთ-ერთი თვალსაჩინო მაგალითია ლეგენდარული იტალიელი კარტოგრაფის, ანჯელინო დულჩერის მიერ 1339 წელს შექმნილი რუკა. ამ რუკაზე დროშა გამოსახულია საქართველოს სამეფოს თავზე, სახელწოდებით “Georgiania”, სადაც აღნიშნულია ქალაქი ტიფლისი (დღევანდელი თბილისი). . საინტერესოა, რომ რუკაზე ასევე ნაჩვენებია დროშების გაერთიანება მწვანე ზოლებით და ხუთი ჯვრით სოხუმზე (ისტორიულად ცნობილი როგორც საუსტოპოლისი), რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ეს რეგიონი იმ დროს საქართველოს დაქვემდებარებაში იყო. ეს ისტორიული გამოსახულებები ხაზს უსვამს დროშის ხანგრძლივ კავშირს ქართულ სუვერენიტეტსა და იდენტობასთან.
XV საუკუნეში, მას შემდეგ, რაც საქართველო დაიშალა სხვადასხვა სამეფოებად და სამთავროებად, დროშების რაოდენობამ და მრავალფეროვნებამ იმატა. მიუხედავად ამ დაშლისა, ხუთჯვრიანი დროშა რჩებოდა ქართული იდენტობის ძლიერ სიმბოლოდ.საქართველოს თანამედროვე სახელმწიფო დროშა, თავისი ღრმა ისტორიული ფესვებით, ემსახურება ქვეყნის მტკიცე მემკვიდრეობას.
2004 წლის 14 იანვარს ეს დროშა გერბთან და ჰიმნთან ერთად ოფიციალურად იქნა მიღებული საქართველოს ეროვნულ სიმბოლოდ.
ადრეული საქართველოს დროშები:
საბჭოთა საქართველოს დროშები:
