PSP – ჩემი ოჯახის აფთიაქი, საქართველოს ფარმაციის ლიდერი, ხარისხის გარანტი, ევროპული ღირებულებების მქონე კომპანია წარმოგიდგენთ სატელევიზიო ისტორიებს.
პირველი დიქტორები იყვნენ: ა. მაჭავარიანი, ლ. მიქაძე. ტელევიზიის პირველი ნაბიჯები საქართველოში რთული და ძნელი გადასადგმელი გახლდათ. სტუდიაში თავდაპირველად ერთი უძრავი კამერა იდგა. არ იყო მრავალფეროვანი გადაცემები, თუმცა მრავალფეროვანი გახლდათ საბავშვო გადაცემები − მათ მთელი სატელევიზიო ეთერის ნახევარზე მეტი ეთმობოდა, იდგმებოდა სხვადასხვა საბავშვო წარმოდგენა: „ქარელი გველი“, „სქელი და თხელი“, „კაკო ყაჩაღი“ და სხვ.
აგრეთვე იყო მხიარული ვიქტორინები, მუსიკალური სკოლის მოსწავლეების კონცერტები, „ბაბუა თევდორეს ზღაპრები“, „შეხვედრები პირველკლასელებთან“ და ა.შ.
1957 წელს მოძრავი სატელევიზიო სადგურის საშუალებით „დინამოს“ სტადიონიდან პირველი პირდაპირი რეპორტაჟი გადაიცა, რომელსაც ეროსი მანჯგალაძე და კოტე მახარაძე უძღვებოდნენ. 1959 წელს კი გადაიღეს პირველი სატელევიზიო ფილმი − „დედის ხელი“. ამ პერიოდიდან იწყება სატელევიზიო დადგმებიც.
ტელემაუწყებლობის პირველსავე წლებში შეიქმნა სატელევიზიო თეატრი. ამ სპექტაკლების ჩანაწერები დღეს უკვე უნიკალური არქივის ნაწილია.
საეთერო ბადეში დიდი ადგილი ეჭირა მუსიკალურ გადაცემებს და ქართული ხალხური პოეზიის საღამოებს, რომლებიც განსაკუთრებით მოსწონდა მაყურებელს.
1961 წლიდან საქართველოში ტელემაუწყებლობა ყოველდღიური გახდა და ტელევიზიის ტელემატიანე ივსებოდა უნიკალური მასალით, 1968 წელს კი თბილისში ფერადი მაუწყებლობა დაიწყო. ამავე წელს საინფორმაციო გადაცემას დაერქვა „მოამბე“.