ნიკოლ კიდმანმა, რომელიც ამჟამად 54 წლისაა,მუშაობა დაიწყო 14 წლის ასაკში, მისი ორმოცწლიანი სამსახიობო კარიერის განმავლობაშიგამოჩნდა 80-ზე მეტ ფილმსა თუ სატელევიზიოპროექტში. მას მოპოვებული აქვს ისეთიპრესტიჟული ჯილდოები, როგორებიცაამაგალითად: “ოსკარი”, “ემი” და “ოქროსგლობუსი”.
მიუხედავად იმისა, რომ 90-იანი წლების ერთ-ერთი ყველაზე მაღალანაზღაურებადი დამოთხოვმადი მსახიობი დღესაც ძალიანაქტუალურია, ვარსკვლავის განცხადებით, რეჟისორებს ხშირად მასთან მუშაობაზე უარი მხოლოდ ასაკის გამო უთქვამთ.
“ინდუსტრიაში მსახიობი ქალებისთვისარსებობს წესი, რომ 40 წლის ასაკში მთავრდება“ყველაფერი”. მე არასდროს ვმჯდარვარ სკამზედა მომისმენია: “თქვენ ზედმეტად ასაკოვანიხართ ამ როლისთვის”, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ არაერთი როლი დამიკარგავს ამ მიზეზით. პირდაპირ ვერავინ ბედავს განაცხადოს შენზეუარი, თუმცა იგონებენ სხვადასხვა მიზეზებს, რის გამოც ცდილობენ არ დაიჭირონ შენთანსაქმე. მიუხედავად იმისა, რომ მსოფლიოიცვლება და ქალებს უფრო მეტად შეგვიძლიახმის ამოღება, სტერეოტიპული მიდგომებიმაინც არსებობს და ქალების დისკრიმინაციახშირია. ძალიან ძლიერი უნდა იყო იმისთვის, რომ როგორც მსახიობმა, უარის მიღება შეძლო. ძალიან მსიამოვნებს ხოლმე იმ ქალბატონებისდანახვა, რომლებიც 40 წელს არიანგადაცილებულები და მაინც წარმატებულიკარიერა აქვთ. ასეთი ქალები ძლიერები, მომთხოვმები, მიზანდასახულები დაწარმატებულები არიან, ისინი სხვაქალბატონებისთვისაც შესანიშნავიმაგალითები არიან”.
54 წლის ვარსკვლავის აზრით წლებისგასვლასთან ერთად, ისევ ქალებისერთმანეთისადმი დამოკიდებულებისუკეთესობისკენ ცვლით მათი თვითშეფასებაციზრდება.
“ჩვენ, ქალბატონები, ძალიან ბევრ რამესვუზიარებთ ერთმანეთს. როდესაცმაგალითადგამოვდივართ სახლიდან დავიღაცას ჩვენი იმიჯი ძალიან მოსწონს, ხშირადგვეკითხებიან, რას იყენებთ, როგორია თქვენიყოველდღიური რუტინა? ამ საკითხზე საუბარიადამიანებს აღარ რცხვენიათ. არ უნდაგვეშინოდეს ასაკის მატების, ეს ხომ ბუნებრივიპროცესია”.
ნიკოლ კიდმანი მიიჩნევს, რომ დაბერებისპროცესი ბედნიერებასთან ასოცირდება. წლების მატება ბევრი ადამიანისთვისსაოცნებოა და ჩვენზეა დამოკიდებული როგორშევხვდებით მას.
“რა მნიშვნელობა აქვს ასაკს? ჩვენ ყოველთვისუნდა გამოვიყურებოდეთ ჯანმრთელად, ენერგიულად და მიმზიდველად. ვფიქრობ, ესარის ის, რაც ყველა ადამიანს სურს. ჩემიაზრით, პირიქით, უნდა გვიხაროდეს წლებისმატება. ეს არის ჯადოსნური მომენტი დათავისუფლად შეგვიძლია ამ პერიოდისგანსიამოვნების მიღება, ეს ხომ ჩვენი ნებაა”.
“ზოგჯერ ქალბატონებს საკუთარი ასაკისგამომჟღავნებაც კი სრცხვენიათ და ესეცპრობლემაა. ისინი ერთგვარი “ბულინგის” მსხვერპლნი არიან. გასულ წლებთანშედარებით ქალები უფრო მეტად უჭერენერთმანეთს მხარს და ყველანაირად გვერდშიუდგანან. რაც უფრო მეტად მივცემთ მათსაშუალებას აკეთონ მეტი და გამოხატონ მეტი, მით უფრო ამაღლდება მათი თვითშეფასებაც”.
ჰოლივუდში არსებობს ასევე სტერეოტიპი, რომელიც ქალებს არწმუნებს იმაში, რომკარიერის და პირადი ცხოვრების შეთავსებაერთმანეთში შეუძლებელია. ნიკოლ კიდმანიმიიჩნევს, რომ ხშირად პატარა ცხოვრებისეულიდეტალიც კი ახერხებს ადამიანზე გადასაღებმოედანზე ზეგავლენის მოხდენას, თუმცა ესსულაც არ ნიშნავს იმას, რომ კარიერისა დაპირადი ცხოვრების შეთავსება შეუძლებელია”.
“რა თქმა უნდა, ყოფილა მომენტები, როდესაცმქონია პრობლემა ოჯახში, ან მეგობრებთან, ახლობლებთან და ამ ყველაფერმა ჩემზე დაჩემს დამოკიდებულებაზე მოახდინაზეგავლენა. ასე ძალიან ხშირად ხდება, თუმცაჩვენ გვასწავლეს რომ ეს ცხოვრებაა და მაინცუნდა გავაგრძელოთ ჩვენი საქმის კეთება. ხშირად ხდება, რომ ემოციური მდგომარეობაგადასაღებ მოედანზე ჩემზე მაინც მოქმედებს, მაგრამ არ აქვს მნიშვნელობა როგორ ვარ, მემაინც ვახერხებ საქმეში 100%-ის ჩადებას”.
54 წელი და 40 წლიანი სამსახიობო კარიერა, მიუხედავად იმისა, რომ ნიკოლ კიდმანთანმუშაობა ბევრი ხელოვანის ოცნებაა, ვარსკვლავს არაერთ რეჟისორთან უნანია თანამშრომლობა.
“არსებობს დიდი განსხვავება კარგ, სოლიდურპერფორმანნსა და რაღაც გასაოცარს შორის, როდესაც რაღაც როლს ვთანხმდები, ყველაფრისთვის ვემზადები, მაქსიმალურადვცდილობ გავითავისო პერსონაჟი და მასშიუსასრულოდ დავიკარგო. როდესაც საქმესვკიდებ ხელს, მასში გულს 100%-ით ვდებ. შესაბამისად, რეჟისორის მხარდაჭერა ძალიანბევრს ნიშნავს. თუ მასთან საერთო ენას ვერვნახულობ, გადასაღებ მოედანაზე მუშაობაძალიან მიჭირს”.
როგორც მსახიობისთვის, ნიკოლ კიდმანიაღნიშნავს, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანისამუშაო ეთიკაა. ფუჭად საუბარს და გეგმებისდასახვას, საქმის კეთება ურჩევნია.
“მსახიობობის მთელი არსი კავშირშიმდგომარეობს. მაგალითად, თეატრში, როდესაცსარეპეტიციო ოთახში შედიხარ, პირველივედღეს იწყებ მუშაობას. ვფიქრობ, ეს არის ჩემიმამოძრავებელი ძალა – უბრალოდ საქმისკეთება. არ ვარ დიდი გულშემატკივარი იმიდეის, როდესაც ადამიანი დგახარ დალაპარაკობ იმაზე, თუ რა უნდა გააკეთომომავალში, ფუჭად საუბარს პირდაპირ საქმისკეთება მირჩევნია. ჩვენ ზოგჯერ გვიწევსთვალთმაქცობა, ვითომ სხვა ადამიანები ვართდა შემდეგ საკუთარ თავს ვარწმუნებთ ამყველაფერში. მახსოვს ერთხელ ერთმსახიობთან ერთად ვიყავი და მან თქვა: “მე არვარ კარგი მსახიობი, რადგან არვარ კარგიმატყუარა”, მე კი ვუთხარდი: “ჩემთვისპირიქითაა, იმდენად კარგი უნდა იყო, რასაცაკეთებ იმ საქმეში, რომ თავადვე დაიჯერო, ისე, რომ პერფორმანსი ტყუილი აღარ იყოს”.