საინტერესო დროში ვცხოვრობთ.
მსოფლიო მოვლენები ელვის სისწრაფით ვითარდება, სერიალივითაა… ალბათ რთულია ამ ორომტრიალში დამშვიდება, დაფიქრება. არადა, ბრძენი ხალხი გვეუბნება, ფიქრი და საკუთარი თავის მოსმენა აუცილებელიაო. ზოგი მედიტაციას მიმართავს უარყოფითი აზრებისგან გასათავისუფლებლად, ზოგი − ლოცვას. მთავარია, ეს მოახერხოთ და სამყაროს გაუღიმოთ.
გამიგია, მოვლენა ნეიტრალური მოვლენაა, მხოლოდ ადამიანის განწყობა ქმნის მას უარყოფითად ან დადებითადო. ალბათ სწორედ ესაა ობიექტური და სუბიექტური რეალობა, და რატომ არ უნდა ვიყოთ მაშინ სუბიექტურად ბედნიერები?
ამ ნომერში გაგაცნობთ ქალებს, რომლებიც მოცემული წამით ხარობენ, ეს საკუთარმა დიაგნოზმა – ძუძუს კიბომ ასწავლა. ამ რთულ ომში გაიმარჯვეს და მიხვდნენ, რომ ცუდს ადგილი არ უნდა დაუტოვონ. როგორ ჩაივლიდა ვარდისფერი ოქტომბრის თვე მათ გარეშე?..
ოქტომბერში გაეროს ინიციატივით ძალიან მნიშვნელოვანი თარიღი − ხანდაზმულთა დღე აღინიშნება. ალბათ ხშირად გითქვამთ, რომ ასაკი მხოლოდ ციფრებია. მე ვიტყოდი − ციფრები და გამოცდილება. ვიტყოდი, რომ საუკეთესო დრო, აისრულოთ ოცნებები და შეძლოთ აკეთოთ ის, რაც მუდამ გინდოდათ.
და რა თქმა უნდა − თბილისობა.
თბილისის ყველა უბნელს ნოსტალგიური მოგონება აქვს საკუთარ ქალაქთან. მეც, მათ შორის: კაფე „ფრანცია“, სადაც უჟანგავი ლითონის ჯამში ჩადებულ 2 ბურთულა ნაყინს ჩუმად მყიდულობდა ხოლმე ბებო. კიდევ პატარა შუები − „ოცნება“ ერქვა. „ფრანცია“ ერთ-ერთი პირველი გამოაკლდა კოლორიტული ადგილების რიგს ისევე, როგორც „გირჩა“, „ჩაის სახლი“ და ბევრი, თითქოს უმნიშვნელო, მაგრამ მოგონებებით სავსე ადგილი, რომლებიც პატარა თუ დიდი ბედნიერებების ისტორიებს ინახავდნენ საკუთარ კედლებში. მაგრამ ამ ადგილებს ვინ ჩივის…
ოქტომბერში თბილისობას აღვნიშნავთ. ამ ნომერში შეგახვედრებთ იმ ადამიანთა ნაწილს, რომელთაც კარგად ესმით რა არის ის „რაღაც“ თბილისში, რაც მათ უყვართ.
მოკლედ, ძალიან დახუნძლული ნომერი გამოგვივიდა და იმედია, მოგეწონებათ.
სიყვარულით,
მაიკო წერეთელი
ჟურნალ OK!-ის მთავარი რედაქტორი
