ჟურნალი OK! იწყებს ახალ რუბრიკას – „სხვა კითხვები“. ჩვენი მასპინძელია რესტორანი „სხვა“, სადაც გემოვნებიანი ინტერიერი, სასიამოვნო გარემო და უგემრიელესი კერძები ერთმანეთთან თანხვედრაშია. დღევანდელი ჩვენი სტუმარია თავისი საქმის პროფესიონალი, ყველასათვის საყვარელი ფოტოგრაფი და, უბრალოდ, კარგი მოქალაქე – გოგა ჩანადირი.
გოგა, რას ნიშნავს, იყო კარგი მოქალაქე?
უპირველესად, კარგი მოქალაქე არის კარგი ადამიანი. კარგი ადამიანი კი, არ უნდა იყოს მავნებელი. თუ სახლში არ ვლეწავთ ავეჯს, არ ვანაგვიანებთ ოთახს და ვუფრთხილდებით ოჯახს, ასევეა სახელმწიფოშიც, მოქალაქემ უნდა გაიაზროს, რომ სახელმწიფოც მისი სახლია და არ უნდა მოჰპაროს, არ უნდა დაანაგვიანოს და არ ავნოს მას. უფრო მაღალი კულტურაა, როდესაც მოქალაქე არათუ მავნებელი არ არის, არამედ სასარგებლო ხდება სახელმწიფოსთვის.
როგორი მოქალაქეა გოგა ჩანადირი?
ჩვეულებრივი, მაგრამ ხანდახან, როცა მაქებენ, მიკვირს ხოლმე, რადგან ძალიან ჩვეულებრივად ვიქცევი. მაგალითად: ღამით მე შემიძლია გავჩერდე წითელ შუქზე, მაშინაც კი, როცა არცერთი მანქანა არ მოძრაობს, რადგან მიმაჩნია, რომ ეს არის ჩვეულებრივი ნორმა – დაიცვა მოძრაობის წესები. ვიღაცისთვის შეიძლება ეს სიგიჟე იყოს – „თუ არ მოძრაობს მანქანები, ადექი და გადადი“, მაგრამ თუ ერთხელ დაუშვებ გამონაკლისს, ამას კვლავ გაიმეორებ. თუმცა უნდა ვაღიარო, რომ არის ქვეყნები, სადაც პირიქით, მიჩნდება სურვილი, წესრიგი დავარღვიო. მაგალითად: როდესაც გერმანიაში ვსწავლობდი, იმდენად მოწესრიგებული იყო ყველაფერი, რომ პროტესტიც კი მიჩნდებოდა. ვიეტნამში კი ისეთი ქაოსური მოძრაობაა, შეუძლებელია არ დაარღვიო.
სოციალურ სივრცეში ძალიან აქტიური ხართ, რა არ მოგწონთ ინტერნეტსივრცეში?
სამი რამ არ მომწონს. პირველი ეს არის ენის დამახინჯება, მეორე – სიძულვილის ენა და მესამე – სოციალური ქსელები როგორც ძალადობის ახალი საშუალება, განსაკუთრებით მოზარდები ხდებიან სექსუალური ძალადობის მსხვერპლნი.
ყველაზე უცნაური იდეა, რაც თავში მოგსვლიათ…
გადამერჩინა სამყარო გლობალური გამოწვევებისგან, როგორიცაა მიწისძვრები, კლიმატური ცვლილებები და მისით გამოწვეული მძიმე შედეგები. ადამიანი ვარ და არ მაქვს ეს უნარი, თუმცა ჩვენ – ადამიანებს, შეგვიძლია შევამციროთ ეს პრობლემები, მაგალითად, მძიმე აირის გამოყოფა გარემოში და სხვ. ხანდახან მგონია, რომ დონ კიხოტი ვარ. აქვე ვიტყვი, რომ დონ კიხოტმა ძალიან დიდი გავლენა მოახდინა ჩემზე, როდესაც ის წავიკითხე, 12 წლის ვიყავი.
რაზე ოცნებობდა 12 წლის გოგა?
კოსმონავტობაზე. მინდოდა ვყოფილიყავი პირველი ქართველი კოსმონავტი.
რას ეტყოდით მოზარდ გოგას?
მაინც კოსმონავტი გამხდარიყო.
2021 წლის ინტერვიუში ამბობთ, რომ „ადრე თუ გვიან ალბათ მაინც მწერლობისკენ გადავალ“, ახლაც ასე ფიქრობთ?
წერა ძალიან მიყვარს. როგორც იქნა, ჩამოვყალიბდი იდეაზე, თუ რაზე უნდა დავწერო წიგნი. ეს იქნება ერთი ადამიანის განცდები. ასევე დაწყებული მაქვს ერთი წიგნის წერა, ეს არის მე-19 საუკუნის თბილისური ისტორია, რომელმაც თბილისის ცხოვრება შეცვალა. ძალიან საინტერესო ამბავი მოხდა თბილისში.
ერთობ მრავალფეროვანი და მრავალმხრივი ცხოვრება მქონდა. საერთოდ, მე ვარ უნივერსალიზმის მომხრე, რაც ნიშნავს იმას, რომ ადამიანს ერთზე მეტი საქმის გაკეთება თანაბრად კარგად შეეძლოს. ვცდილობ, რამდენიმე საქმე კვალიფიციურად ვისწავლო. სულ ვეძებ სიახლეებს და ბევრს ვკითხულობ. ადამიანი, რომელიც სწავლობს, არ ბერდება.
მაშინ ბერდები, როცა სწავლაზე უარს ამბობ, რადგან ახალგაზრდობას მხოლოდ ის ინარჩუნებს, ვინც მუდმივად იძენს ცოდნას. როცა სწავლობ, დრო არ გრჩება, რომ დაბერდე.
რომელია თქვენი საყვარელი წიგნი?
ბიბლია, „ვეფხისტყაოსანი“, ი.გოგებაშვილის „საგანძური“ და „დონ კიხოტი“.
ბოლოს რა წიგნი წაიკითხეთ?
წუხელ დავამთავრე სტივენ კინგის – „მწვანე გზა“. დიდი ხანია ეს შეგრძნება არ მქონია, როცა ერთი ამოსუნთქვით კითხულობ წიგნს. ძალიან საინტერესო აღმოჩნდა ჩემთვის. ეს წიგნი გვიამბობს სიკვდილმისჯილ ჯონ კოფის ამბავს, რომელსაც ორი მოზარდი გოგონას გაუპატიურება ჰბრალდება. საერთოდ, ბევრს ვკითხულობ, მაგრამ მაშინ, როცა დრო მაქვს, თუმცა ეს წიგნი ერთი ამოსუნთქვით წავიკითხე.
მგონია, რომ რაც მეტს წავიკითხავთ, მით უფრო დავხვეწთ სალაპარაკო ენას. უამრავ ბარბარიზმს ვიყენებთ, რადგან არ ვკითხულობთ წიგნებს მშობლიურ ენაზე. შენი ენა ეს არის ფესვები, თითოეული ფესვის მოჭრა მიდის იქამდე, რომ საბოლოო ჯამში გაახმოს ხე. ხე ამ შემთხვევაში არის ერი. რაც უფრო ნაკლებად გამოიყენებ შენს სიტყვებს, მით უფრო უახლოვდები დაბერებასა და სიკვდილს.
ენა არ არის მხოლოდ ენათმეცნიერების საზრუნავი! თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა გავაცნობიეროთ, რომ ყველამ ვიზრუნოთ ენაზე, რათა ის არ გაღარიბდეს!
სად გადის ზღვარი ენის გამდიდრებასა და დანაგვიანებას შორის?
ენა ნაგვიანდება მაშინ, როდესაც გაქვს შენი სიტყვა და იყენებ სხვისას. ენის გამდიდრება ხდება მაშინ, როდესაც ერი იგონებს ახალ-ახალ სიტყვებს ან როდესაც არ აქვს ახლის შესატყვისი და შემოაქვს ახალი სიტყვა.
ფოტოგრაფია არის გზა….
შემოსავლის, საკუთარი თავის თვითგამოხატვის, საქართველოს პოპულარიზაციისა და სხვისი დახმარების გზა.
რამდენ ქვეყანაში ხართ ნამყოფი და რომელმა მოახდინა ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება?
130-მდე ქვეყანაში ვარ ნამყოფი. გამოვარჩევ ვიეტნამს, ტუნისს, მაროკოს და კუბას. ძირითადად ისეთ ქვეყნებს, სადაც ნათლად არის ეთნოგრაფია თვალში საცემი. შესაძლოა გაგიკვირდეთ, თუმცა ყველაზე ნაკლებად ევროპა მიზიდავს სამოგზაუროდ.
რომელი ქვეყნის სამზარეულოს გამოარჩევდით?
ქართული, იაპონური, ტაილანდური, იტალიური და ჩინური.
საყვარელი ქართული კერძი
აჭარული ხაჭაპური, ჭახრაკინა და ქართული ფხალეული ძალიან მიყვარს.
ხინკალი თუ მწვადი?
ხინკალი.
სამი ნივთი, რომლის გარეშეც სამოგზაუროდ არ წახვალთ…
ფოტოაპარატი, წიგნი და პირადი ჰიგიენის ნივთები.
საქართველოს გარდა სად იცხოვრებდი?
ნიუ-იორკში.
როგორი მამაა გოგა ჩანდირი?
ისეთი მამა, როგორიც წესით, უნდა იყოს მამა. მე ერთი შვილი მყავს – 7 წლის ანიტა. ისეთი მეგობრული ურთიერთობა მაქვს მასთან, რომ მამას არ მეძახის, გოგას მეძახის. ხანდახან ვუპროტესტებ ამას.
ტექსტი: სოფიო მალანია
ფოტო: ალექსეი სეროვი
