ალბათ, როდესაც ყველაზე ხანგრძლივიკარიერის მქონე ამერიკელ მოდელზევსაუბრობთ, პირველ რიგში კარმენდელ’ორეფისი უნდა გაგვახსენდეს. ვარსკვლავი, რომელმაც სამოდელოსაქმიანობა ბავშვობის ასაკში დაიწყო დამოღვაწეობას დღემდე დიდი მონდომებითა დაენთუზიაზმით აგრძელებს მუშაობას. კარმენიჯერ კიდევ 13 წლის ასაკში ბალეტზე დადიოდა, სადაც ის ერთ–ერთმა ფოტოგრაფმა შენიშნა, შემდგომ კი მას საერთაშორისო წარმატებისმიღწევაში დაეხმარა. დელ’ორეფისმა Vogue-ისგარეკანი ბევრი დამწყებიმოდელისთვის“წარმოუდგენელ” ასაკში, 15 წლისამ დაამშვენა. ლეგენდარული მოდელიხშირად გამოდიოდა ისეთი გავლენიანიდიზაინერების კოლექციების ჩვენებებზე, მაგალითად როგორიც იყო თიერი მუგლერი.
თქვენ მოდის ინდუსტრიაში მუშაობა ადრეულიასაკიდანვე დაიწყეთ. რატომ მოგეწონათ ესსაქმიანობა, როდესაც თქვენი ინტერესის სფეროამ პროფესიისგან რადიკალურადგანსხვავდებოდა?
მე დავიწყე ბალეტით, მაგრამ ჯანმრთელობისმდგომარეობის გამო ერთი წელი სახლში მომიწიაყოფნა. შემდეგ ვვარჯიშობდი ცურვაში, რათამიმეღო მონაწილეობა 1948 წლის ოლიმპიადაში, რომელოც ფეხით მოტეხილობის გამო გამოვტოვე. ჩემი შემთხვევითი დებიუტი მოდის ინდუსტრიაში1945 წლის შემოდგომაზე მოხდა, როდესაც Carol Phillips-მა Condé Nast-შიმიმიყვანა, ის კი მალევეClinique-ის პრეზიდენტი გახდა. 13 წლის ასაკშიჩემი პირველი ფოტოები გადაიღეს. ასე დაიწყოჩემი გზა მოდის ინდუსტრიაში.
თქვენ Vogue-ის გარეკანი 15 წლის ასაკშიდაამშვენეთ. როგორ უმკლავდებოდითპოპულარობას თინეიჯერობის ასაკში?
მე ამ დროს საერთოდ არ ვიყავი პოპულარული. მედა დედას ძალიან გვიჭირდა, მე სკოლაში ვერდავდიოდი, რადგან საცხოვრებელი ადგილისცვლილება ხშირად გვიწევდა. ჩემი ნათლიებიცნობილი კარიკატურისტები Gregory d’Alessio დაHilda Terry იყვნენ. მათთან ერთად ხელოვანადამიანებში მიწევდა ყოფნადა ურთიერთობა, რითიც ბევრი რამ ვისწავლე.
როგორ ახერხებდით კამერების წინ მუშაობასპატარა ასაკში, ამის ნიჭი გქონდათ თუ უბრალოდამაზე კარგად მუშაობდით?
მე ვიყავი 175 სანტიმეტრი სიმაღლეში, ვიწონიდი40 კილოგრამს, თუმცა არა საკუთარისურვილით, არამედ ჯანმრთელობის ცუდი მდგომარეობისგამო. პირველი ფოტოსესიიდან რამდენიმეკვირაში მე უკვე ვმუშაობდი ისეთ ადამიანებთან, როგორებიც იყვნენ Clifford Coffin, Erwin Blumenfeld, Irving Penn, Constantin Joffe და სხვები. ისინიგახდნენ ჩემი მენტორები დაოჯახის წევრები. ისინი მექცეოდნენ მე, როგორც ადამიანს დამაშინ გავაანალიზე, რომრაღაცასწარმოვადგენდი.
როგორი გრძნობაა ისეთ ლეგენდარულადამიანთან მუშაობა, როგორიც სალვადორ დალიგახლდათ?
Beaton-მა მიმიყვანა სალვადორ დალიმდე. მემასთან მეგობრული ურთიერთობა მაკავშირებდასიკვდილის ბოლო წუთამდე. მე არ ვცხოვრობდიიმისთვის, რომ ვიღაცას შევემჩნიე, არამედიმისთვის, რომ მიმეღო სიამოვნება ლამაზიდღეებით, სწორი გადაწყვეტილებებითა და კარგადამიანებთან ურთიერთობით.
როგორი ზეგავლენა მოახდინა შენზე და შენსსაქმიანობაზე ბავშვობის წლებმა?
ჩემზე დიდი შღაბეჭდილება მოახდინადედაჩემის ინტერესმა, მას ძალიან ხიბლავდამოდა. ჩვენ ეკონომიკურად გვიჭირდა, ასე რომ, ტანსაცმლის ყიდვას ვერ ვახერხებდით, გვინდოდათუ არ გვინდოდა, გვიწევდა გვეყიდაქსოვილი და ტანსაცმელი შემდეგ თავადშეგვექმნა. ბევრი ადამიანისთვის შეიძლებოდა ესყოფილიყო საქმიანობა, რომელიც იყო გარანტი, რომ სუფრაზე საჭმელი ექნებოდათ. ჩვენთვის ასეარ იყო, მე პირადად იმდენად მიყვარდა კერვა, რომ ამ საქმიანობას ყოველთვის სიამოვნებითვასრულებდი.
როგორია თქვენი აზრით მოდა დღეს? და რითიგანსხვავდება თანამედროვე ტენდენციებიძველისგან?
მოდა ბრუნავს, მაგრამ არაფერი იცვლება. დღესადამიანები იცვამენ იმის მიხედვით, თუ როგორიტანი და სხეული აქვთ, მათ არ უწევთ საკუთარისხეულის ცვლილება, იმის გამო, რომ რამემოირგონ. დღეს უფრო მრავალფეროვანია მოდა, ადამიანებს აქვთ შესაძლებლობა, გამოიყენონსხვადასხვა ნაჭერი, ფერი და სტილი, შექმნანსამოსი იმის მიხედვით, თუ რა მოუხდება მათ.
რა არის თქვენი ფილოსოფია?
ეს არის ბალანსი, გახსოვდეს წარსული, მაგრამ არიცხოვრო გუშინდელი დღით, იცოდე, რომიმყოფები აწმყოში, დაგეგმო მომავალი დამზად იყო ცვლილებებისთვის. სწორედ ასეშეგიძლია მიიღი სიამოვნება ცხოვრებაში. არასდროს ვთანხმდები იმას, რაც ჩემთვისუმნიშვნელოა და არ არის ბედნიერების მომტანი.
