ნიკოლოზ წულუკიძის ტკივილიანი მამაშვილობა
შევხდით, მისი პორტრეტი უნდა გამეკეთებინა. მინდოდა იმ დიდ ტკივილზეც მეკითხა და რამდენიმე დღე სიტყვებს ვალაგებდი. ზოგადი კითხვით დავიწყე და მერე დიდხანს ვუსმენდი ამბავს მის ორად გაყოფილ ცხოვრებაზე, ფეხზე წამოდგომის მცდელობასა და დაკარგული აღფრთოვანების უნარზე. ნიკოლოზ წულუკიძის ამბავი.
ფოტო: ალექსეი სეროვი / პროექტის ავტორი: ნიკა გომართელი / ტექსტი: ქეთი ლომსაძე / ლოკაცია: IQ Studio
რას ნიშნავს იყო მშობელი…
როცა მშობელი ხდები, უცებ გრძნობ უდიდეს პასუხისმგებლობას შენი შვილის მიმართ. ცოტა შიშსაც – შეძლებ თუ არა ამ დიდი პასუხისმგებლობის მხრებით ტარებას – შენ ხომ კარგი ადამიანი უნდა აღზარდო. მერე ხშირად ეკითხები შენს თავს – სწორად იქცევი თუ არა, აანალიზებ დაშვებულ შეცდომებს და შვილთან ერთად შენც იზრდები. სწავლობ, რა უხარია და რა სწყინს, რომ ხანდახან საყვედურს ჩახუტება სჯობია, რომ ზოგჯერ, უბრალოდ, უნდა მოუსმინო ან უთხრა, როგორ გიყვარს. მერე ისე აღარ გეშინია, იმიტომ, რომ ხვდები, შენს შვილს ძალიან სჭირდები და შენთან მეგობრობისთვის მზადაა – ჰოდა ასე, ყოველდღიურად ცდილობ ჩანერგო მასში სიყვარული, სიკეთე, მზრუნველობის განცდა. ალბათ, მთავარიც ესაა იმისთვის, რომ ჩვენი შვილები ღირსეული ადამიანები იყვნენ… ზუსტად ამ თემებზე ვსაუბრობთ ყველასთვის საყვარელ მშობლებთან OK!-ის პროექტში „მშობლები და შვილები“ მომავლისთვის.
ფოტო: ალექსეი სეროვი / პროექტის ავტორი: ნიკა გომართელი / ტექსტი: მარიამ გაბედავა / ლოკაცია: Esquisse Restaurant Tbilisi