გაეროს მოსახლეობის ფონდის (UNFPA) საპატიო ელჩი უკრაინაში, ტელეწამყვანი, საზოგადო ფიგურა. მაშასთან ინტერვიუ 19 მარტს ჩავწერე. თავიდანვე შევთანხმდით, რომ მაშა ისაუბრებდა, მე კი მოვუსმენდი. ცვლილებების გარეშე გაწვდით მის მონათხრობს.
19 მარტი, 2022 წელი
ნინო, ძვირფასო, მინდა კარგად აგიხსნათ, რატომ ვარ ამ რეჟიმში, რატომ არის ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი, ყველაზე ეფექტური სამუშაო, რასაც ამ წუთას ვაკეთებთ. ყველა ვიბრძვით ისე, როგორც შეგვიძლია − მე მაქვს ჩემი სიტყვა, მე შემიძლია ავიმაღლო ხმა, მე მაქვს ეს ისტორია − ეს ისტორია ჩემშია და მე ის თქვენამდე მომაქვს. დღეს ძალიან ბევრს ვმუშაობ, ვხვდები ადამიანებს, დავდივართ ერთი თავშესაფრიდან მეორეში, ვანაწილებთ დახმარებას. ისეთი ქაოსური დღეებია, სიმართლე გითხრათ ისიც არ ვიცი, დღეს რა დღეა. მაგრამ მინდა ყველას მივაწვდინო ხმა, ვიკრებთ მთელ ძალებს − ბოლო ხუთი დღეა ჩვენ, უკრაინელებს გვაქვს ისეთი შეგრძნება, რომ ეს ყველაფერი გახდება ჩვეულებრივი ამბავი; ის, რაც დღეს ხდება, გადავა მოსაწყენ ყოველდღიურობაში − ამის უკვე ისე გვეშინია, რომ მზად ვართ არ გავჩერდეთ, ჩვენი ხმა მივაწვდინოთ მთელ სამყაროს და ვუთხრათ: „ეს ყველაფერი, რაც ჩვენს თავს ხდება, უკვე აშკარად ჰგავს იმას, რომ ისინი ცდილობენ გაგვსრისონ, აღვგგავონ პირისაგან მიწისა. გვაქვს ისეთი შეგრძნება, რომ მალე დავავიწყდებით დანარჩენ მსოფლიოს − ეს ყველაფერი მალე შეიძლება გახდეს მხოლოდ დილის საინფორმაციოში მოსასმენი ამბავი. არადა, ნინო, თქვენ ხომ გესმით…
ინტერვიუს გაგრძელება იხილეთ ჟურნალ OK!-ში
ტექსტი: ნინო ჯიბლაძე
ფოტო: პირადი არქივიდან
