მარკ რუფალო ამერიკელი მსახიობი და აქტივისტია. მან სამსახიობო კარიერა 1990-იან წლებში დაიწყო და ფართო საზოგადოების ყურადღება 1998 წელს This Is Our Youth-ში თამაშით მიიპყრო. საერთაშორისო აღიარება მარკ რუფალომ 2012 წელს მოიპოვა, როდესაც მარველის სამყაროს შეუერთდა და “ჰალკში” ბრიუს ბენერის პერსონაჟი განასახიერა. რუფალო 2008 წლიდან მოყოლებული ჩართულია სხვადასხვა აქტივობებში, რომელიც ცდილობს ჩვენი საცხოვრებელი პლანეტა და მასზე არსებული ბუნებრივი რესურსები გააარჩინოს. საინტერესოა რას ფიქრობს მსახიობი და აქტივისტი, როგორ უნდა ვებრძოლოთ გლობალურ დათბობას და კლიმატის ცვლილებას, რომელიც დიდ ზიანს აყენებს კაცობრიობას.
“ეს არის თემა, რომელზეც შემიძლია გაუჩერებლად ვისაუბრო, თუმცა, სამწუხაროა ის ფაქტი, რომ გლობალურ დათბობას და კლიმატის ცვლილებას მხოლოდ საუბრით ვერ გავუმკლავდებით. ერთ-ერთ ფილმში მე ვთამაშობ ადამიანს, რომელიც როდესაც რაიმე საზარელი ხდება ძალიან ბრაზდება, სწორედ ასეთი დამოკიდებულება მაქვს რეალურ ცხოვრებაში გლობალური დათბობისადმი გულგრილად განწყობილი ხალხის მიმართ. ვბრაზდები, რადგან კიდევ გვიწევს საუბარი კლიმატის ცვლილებაზე, ზოგიერთი ადამიანი კი მეცნიერულ კვლევებზე დაფუძნებული დასკვნების მიუხედავად, მაინც აიგნორებს ამ ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს ფაქტებს.
ვბრაზდები, რადგან ჩვენი ქვეყნის გასაძლიერებლად დიდ ინვესტიციას ვდებთ წიაღისეულ საწვავში, როდესაც უფრო მეტად ყურადღებას განახლებად ენერგიას უნდა ვაქცევდეთ, რომლითაც გარანტირებული იქნება სამუშაო ადგილები, ენერგეტიკული სტაბილურობა და სიცოცხლის მდგრადობა.
საბოლოო ჯამში, იმედი მაინც მაქვს, რადგან ახალი თაობა უფრო მეტად არის გათვიცნობიერებული ამ საკითხებში და მაქსიმალურად ცდილობენ შეიტანონ საკუთარი წვლილი ამ საქმეში. ჩვენ არ გვჭირდება სუპერგმირი, რომ გაფავარჩინოთ პლანეტა, ჩვენ გვჭირდება განათლება, ერთიანობა, მოქმედება, კოლექტიურად მუშაობა და იმ შესაძლებლობების გააზრება, რომელიც ზოგჯერ არც კი ვიცით, რომ გვაქვს.
არცერთ სხვა თაობას არ მოუწოდებენ ასე მყისიერად, უკიდურესად და ექსტრემალურად, რომ იყვნენ ამ მონუმენტალური დავალების ნაწილი. შესანიშნავი დროა იყო ცოცხალი, მომსწრე ამ ყველაფრის. ეს არის დრო, როდესაც ადამიანების ღირებულებები ერთიანდება და იბრძვიან საერთო მიზნისთვის. ცოტახნის წინ ვიყავი Dickinson-ის კოლეჯში, სადაც გლობალური გარემოსდაცვითი აქტივიზმისთვის გადმომცეს Sam Rose ’58 and Julie Walters-ის პრიზი.
მე ვნახე კოლეჯი, რომელიც თავის სტუდენტებს აწვდის ყველანაირ ინფორმაციას გარემოს დაცვასთან დაკავშირებული მნიშვნელოვანი საკითხების შესახებ, ამაღლებს მათ ცნობიერებას და ასწავლის მათ გლობალურ დათბობასთან ბრძოლის მეთოდებს. მე შევხვდი ახალგაზრდებს, რომლებმაც ჩემდა გასაკვირად ძალიან ბევრი რამე იცოდნენ, ისინი იმდენად კრეატიულები იყვნენ, რომ უკვე პრობლემების გადაჭრის გზებზეც კი საუბრობდნენ. მე ვეცადე ამეხსნა მათთვის, რატომ იყო მნიშვნელოვანი ყოფილიყვნენ აქტივისტები.
მე გავხდი აქტივისტი რამდენიმე წლის წინ, როდესაც ჩემმა მეგობარმა Dimock-ში წამიყვანა, მაშინ გავესაუბრე მოსახლეობას დაბინძურებული წყლით გამოწვეული პრობლემების შესახებ, მათ დიდი ხნის განმავლობაში აწუხებდათ ეს პრობლემა, თუმცა ყურადღებას არავინ აქცევდათ. მათ მთხოვეს ვყოფილიყავი “მათი ხმა” და ინფორმაცია შესაბამისი ორგანოებისთვის მიმეწვდინა. შეხვედრიდან სახლში დაბრუნებული თითქმის მთელი ღამის განმავლობაში ვფიქრობდი, როგორ დავხმარებოდი მათ, შემდეგ საკუთარ თავს ვკითხე: “რუფალო, ნუთუ შენ მართლა ხარ ის ადამიანი, რომლადაც წარმოაჩენ თავს?”, მე ძალიან ხშირად ვსაუბრობდი ბევრს სამართლიანობაზე და გაერთიანების მნიშვნელობაზე, მაგრამ როგორ გამოიხატებოდა ეს რეალობაში, ზოგჯერ ეჭვქვეშ იყო. სწორედ ამ დღიდან დავიწყე ცხოვრების ახალი სტილი, გავხდი აქტივისტი, რომელიც გრძელდება დღემდე.
ჩვენ არ უნდა ვფიქრობდეთ სიმდიდრეზე, ფუფუნების საგნებსა და უდარდელ ცხოვრებაზე. ძალიან ცოტა დრო დაგვრჩა და ადამიანები ამას არ უნდა აიგნორებდნენ. ბევრი ხალხი უნდა გაბრაზდეს და მიხვდეს, რომ ამდენი ხანი უსაქმოდ ტყუილად იჯდა, თუმცა სიბრაზის გრძნობამ უმალვე მოქმედებისკენ უნდა უბიძგოს.
პირველ რიგში, ჩვენ გვჭირდება დახმარება პოლიტიკოსების მხრიდან, ისინი უნდა აფინანსებდნენ ადამიანებს, რომლებიც ირჩევენ მათ კანდიდატურებს. უნდა გაკონტროლდეს ქიმიური ნივთიერებების და მისი შემცველი პროდუქტების შემოტანა, რომლებიც ზიანს გვაყენებენ როგორც ჩვენ, ასევე ბუნებას. ჩვენ გვჭირდება თანხა იმისთვის, რომ დავამტკიცოთ შესაბამისი კვლევებით თუ რა ზიანს გვაყენებს ქიმიური ნივთიერებები. მილიონობით დოლარია საჭირო, რაც ადამიანებს არა, თუმცა სხვადასხვა კორპორაციებს აქვთ.
სასურველია, თუ ადამიანები შევწყვეტთ პლასტმასით გარემოს დაბინძურებას და გამოვიყენებთ ისეთ ბოთლებს, რომელთა ახლიდან გადამუშავებაც შეიძლება. გაერო გვაფრთხილებს, რომ რამდენიმე ათწლეულში შესაძლოა მილიონობით ადამიანს სასმელი წყლის პრობლემა შეექმნას. ჩვენ მაქსიმალურად უნდა შევამციროთ წყლის ფუჭი ხარჯვა, მაშინ, როდესაც არ გვჭირდება.
იჩეხება ძალიან ბევრი ტყე, ნადგურდება ხეები, მცენარეები, რომლებიც ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი იარაღია გლობალურ დათბობასთან საბრძოლველად. ჩვენი პლანეტა ყოველწლიურად ათეულობით მილიონ ჰექტარ ტყეებს კარგავს.
ძალიან ბევრი საკითხია, რაზეც შემიძლია თამამად და ღიად ვისაუბრო, თუმცა მინდა აღვნიშნო, რომ მხოლოდ ჩემი საუბარი ამ ყველაფერს ვერ შეცვლის. ადამიანები მაქსიმალურად უნდა ცდილობდნენ დაეხმარონ პლანეტას, რომელზეც ცხოვრობენ, ხოლო თუ ვერ ეხმარებიან, იმდენი მაინც უნდა ეცადონ, რომ არ დააზიანონ”.
