წარმოშობით ინდოელი დარპან (დარისპან) პრაშერი მრავალი წელია არასამთავრობო სექტორში მუშაობს. ის 20 წელზე მეტია საქართველოში ცხოვრობს და ქართულ-ინდურ ორგანიზაციას – „კულტურული მრავალფეროვნება მშვიდობიანი მომავლისთვის“ უდგას სათავეში. აღნიშნული ორგანიზაციის ინიციატივით არაერთი დასამახსოვრებელი ღონისძიება და პროექტი ჩატარებულა, რაც თავის მხრივ, ხელს უწყობს საქართველო-ინდოეთის დიპლომატიური ურთიერთობის გამყარებას. პრაშერი საქართველოს მეორე სამშობლოდ მიჩნევს, მან პატივისცემის ნიშნად ქართული ენაც ისწავლა. აღსანიშნავია, რომ დარპანმა მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა წმინდა ქეთევანის ნაწილების ინდოეთიდან საქართველოში დაბრუნებაში, რამაც კიდევ უფრო გააძლიერა ისტორიული და კულტურული კავშირები ორ ქვეყანას შორის.
რატომ გადაწყვიტეთ საქართველოში ჩამოსვლა?
პირველად საქართველოს 2002 წელს ვესტუმრე. სიმართლე გითხრათ, ჩემი პირველი ვიზიტი არასასიამოვნო გამოცდილებასთან ასოცირდება, რადგან ღალატსა და გაჭირვებას წავაწყდი. დავკარგე ყველაფერი, ფული, სახლი… ამ ყველაფრის შემდეგ განვითარებულმა მოვლენებმა კი ჩემი ცხოვრება სამუდამოდ შეცვალა. სრულიად უცხო ადამიანები და ახალი მეგობრები დამეხმარნენ. ქართველი ხალხის კეთილგანწყობამ და გაჭირვებაში მყოფი უცხოელის დახმარების სურვილმა გადამარჩინა. სწორედ ამ დროს შემიყვარდა საქართველო. ცხრა თვის შემდეგ სახლში დავბრუნდი, თუმცა ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ჩემი ნაწილი აქ დავტოვე. საქართველო ჩემთვის უფრო მეტი გახდა, ვიდრე, უბრალოდ, ქვეყანა – ის გახდა მეორე სახლი. დავიწყე ხშირი სტუმრობა საქართველოში და დროთა განმავლობაში ჩემი მეგობრების წრე და კავშირები გაიზარდა.
2016-2017 წელს, როდესაც ნახა, რომ ინდოეთიდან ჩამოსული სტუდენტების რიცხვი საგრძნობლად გაიზარდა, გადაწყვიტა მათ დასახმარებლად არასამთავრობო ორგანიზაცია დაეფუძნებინა.
რა ხასიათის შტრიხებით ჰგვანან ქართველები ინდოელებს?
ის, რაც საქართველოს ჩემთვის განსაკუთრებულს ხდის, ხალხის გულწრფელი სითბო, მეგობრობა და სტუმართმოყვარეობაა. ეს ის თვისებებია, რომლებიც ღრმად ეხმიანება იმ ღირებულებებს, რომლებიც ჩვენ ინდოეთში გვაქვს. კაცობრიობისა და სიკეთის ეს საერთო სული აკავშირებს ჩვენს ორ ერს, რაც მათ ერთი სულის ორ ნაწილად აგრძნობინებს თავს.
როცა მეკითხებიან, რომელი ქვეყანა უფრო მიყვარს – ინდოეთი თუ საქართველო, პასუხი მარტივია: ორივე ჩემი ორი თვალია, როგორ შეიძლება ვინმეს ერთი თვალი მეორეზე მეტად უყვარდეს?!
ჩემთვის საქართველო არ არის მხოლოდ ადგილი, რომელიც უნდა მოვინახულო, არა, ის ჩემი გულის ნაწილია.
თქვენ კარგად ფლობთ ქართულ ენას, ეს ერთგვარი პატივისცემა იყო ქვეყნის მიმართ თუ რატომ გადაწყვიტეთ ქართული ენის შესწავლა?
მადლობა ამ სიტყვებისთვის! ქართული ენის შესწავლა ჩემი პატივისცემისა და მადლიერების გამოხატვის საშუალება იყო ქვეყნის მიმართ, რომელმაც ასეთი სითბოთი და სიკეთით მიმიღო ჩემს ცხოვრებაში ერთ-ერთ ყველაზე რთულ პერიოდში. მე მჯერა, რომ ენა არის ხიდი, რომელიც აკავშირებს გულებს. ქართულის ენის საშუალებით შევძელი ჭეშმარიტად ჩავღრმავებოდი კულტურას, უკეთ მეთანამშრომლა ხალხთან და დამეფასებინა მათი ტრადიციები უფრო ღრმა დონეზე.
თქვენ დიდ როლს თამაშობთ ქართულ-ინდური დიპლომატიური ურთიერთობების უფრო გაღრმავებაში, რაზეც მეტყველებს თქვენ მიერ ჩატარებული ინდურ-ქართული კულტურული ფესტივალი დელიში, ამ მიმართულებით თუ გეგმავთ სიახლეს?
2024 წლის სექტემბერში დელიში ინდო-ქართული კულტურული ფესტივალის ორგანიზება, რომელშიც ქართული ანსამბლი „ფესვები“ მონაწილეობდა, იყო გულწრფელი ინიციატივა საქართველოსა და ინდოეთს შორის გაზიარებული მდიდარი ტრადიციების, ხელოვნებისა და ღირებულებების აღსანიშნავად. ეს არ იყო ჩემი პირველი ინდო-ქართული კულტურული ფესტივალი ინდოეთში, დავიწყე 2020 წელს ერთი ქართული ანსამბლით, „ლაშა-გიორგით“, დელიში მოვაწყვეთ სამი ღონისძიება. 2022 წელს სანდრო ახმეტელის თეატრი წავიყვანე ინდოეთში, მოვინახულე 5 ქალაქი და გამოვედი ინდოეთის პრესტიჟულ უნივერსიტეტებში. 2023 წელს მოვაწყვე ქართული თეატრის კვირეული აგრასა და ჯაიპურში, რომელშიც ოთხი ქართული თეატრი Liberty Theatre, ოზურგეთის, ცხინვალისა და ათონელის თეატრი მონაწილეობდა. 2024 წლის იანვარში ბანგალორში ჩავატარეთ ინდო-ქართული კულტურული ფესტივალი, რომელშიც „ახალი ბანა“ და თეატრი „ბერიკები“ მონაწილეობდნენ. ძალიან საინტერესო იყო ქართული ჯგუფი. „ახალი ბანამ“ დაასრულა ინდური ჰიმნი ოთხ ხმაში, რომელი ძალიან მოეწონა ინდოელ მაყურებელს. 2024 წლის მარტში მოეწყო ქართული თეატრის Liberty Theatre-ს დღეები გოაში.
მიმაჩნია, რომ ორი ქვეყნის კულტურის გაცვლა და გაცნობა არის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი ინსტრუმენტი დიპლომატიური კავშირების გასამტკიცებლად და ორ ერს შორის ხანგრძლივი მეგობრობის დასამყარებლად.
სამომავლო გეგმები
რაც შეეხება მომავალს, აქტიურად ვმუშაობ ახალ პროექტებზე, რომ ეს კავშირი კიდევ უფრო გავაღრმაოთ. ვგეგმავ საქართველოში ორმხრივი კულტურული ფესტივალის მოწყობას, სადაც წარმოდგენილი იქნება ინდური ტრადიციები, სამზარეულო და ხელოვნება. ასევე, ვმუშაობ საგანმანათლებლო გაცვლითი პროგრამების, სავაჭრო შესაძლებლობებისა და ტურიზმის სფეროში თანამშრომლობის ხელშეწყობის მიზნითაც.
ჩემი საბოლოო მიზანია, შევქმნა რაც შეიძლება ბევრი პლატფორმა ორივე ქვეყნის ხალხისთვის, რათა დაუკავშირდნენ და ითანამშრომლონ. ეს ხელს შეუწყობს ჩვენი ქვეყნების ურთიერთობის გამტკიცებას. მჯერა, რომ ხალხის გაერთიანებით ჩვენ შეგვიძლია შევქმნათ უფრო ძლიერი საფუძველი დიპლომატიური და კულტურული ურთიერთობებისთვის. თვალყური ადევნეთ – წინ დიდი გეგმებია!
ტექსტი: სოფიო მალანია
ფოტო: ალექსეი სეროვი
